Historische verhogingen van de liberalisatiegrens in Amsterdam

De huurprijs liberalisatiegrens is sinds 1990 meerdere keren verhoogd om de sociale huursector in Amsterdam te verkleinen, met name door de extreme woningnood in de stad. Begon bij €600 (1990), steeg naar €712,50 (2013), €752,33 (2021) en €808,06 (2024). Deze aanpassingen, ingevoerd door kabinetten als Rutte-II en III, reageren op de druk op Amsterdamse corporaties zoals Ymere en De Key, die worstelen met lange wachtlijsten voor sociale huur. Doel: meer middenhuurwoningen creëren in wijken als de Jordaan, Oost en Nieuw-West, en corporaties ontlasten voor lage inkomens. Politiek debat in de Amsterdamse gemeenteraad woedt over gentrificatie; critici zoals GroenLinks vrezen verdrijving van middeninkomens uit populaire buurten door liberalisatie. Wettelijk vastgelegd in de Woningwet en jaarlijks geïndexeerd met inflatie plus correctiefactor. Tussen 2015-2020 bleef de grens stabiel op €711, maar de Wet Betaalbare Huur (2021) bracht forse stijging, resulterend in liberalisatie van circa 12% van de huurwoningen in Amsterdam, vooral in de Randstad-hoofdstad. Huurders met langlopende contracten uit pre-liberalisatieperiodes behouden oude regels via overgangsrecht, zoals bevestigd door de Huurcommissie. Verhuurders moeten bij nieuwe contracten de grens respecteren, met strengere handhaving door de gemeente. Toekomstig: mogelijke verdere verhoging in 2025 door stikstof- en klimaatbeleid, wat de Amsterdamse woningmarkt verder onder druk zet. Bronnen: Staatscourant, Huurcommissie-rapporten en Amsterdamse Woningnota bieden gedetailleerde tabellen. Dit inzicht helpt bij strategische huurprijsbepaling in de hoofdstad. (248 woorden)