Verschil tussen vakantieverhuur en woonhuur in Amsterdam
In Amsterdam valt vakantiehuur buiten het woonruimtehuurrecht (artikel 7:201 BW) en biedt geen huurbescherming. Het is bedoeld voor kortdurend recreatief gebruik, niet voor langdurig verblijf. Veel verhuurders in de stad proberen hiermee de strenge woonhuurregels te omzeilen, vooral in populaire wijken als de Jordaan en De Pijp.
Wettelijke grens specifiek voor Amsterdam
Als de bewoning in Amsterdam langer dan enkele maanden duurt of als hoofdverblijf dient, kwalificeert het als beschermde woonruimte (HR 15 april 2014, ECLI:NL:HR:2014:123). Rechters toetsen de intentie en het werkelijke gebruik: facturen, GBA-inschrijving bij het adres, aanwezigheid van persoonlijke meubels en lokale nutsvoorzieningen zijn cruciale indiciën. De gemeente Amsterdam hanteert bovendien strikte regels via de Huisvestingsverordening, waarbij vakantieverhuur maximaal 30 nachten per jaar mag bedragen zonder vergunning.
Gevolgen bij overschrijding in Amsterdam
Een ongeldig vakantieverhuurcontract in Amsterdam wordt met terugwerkende kracht woonhuur, inclusief opzegbescherming en reguliere huurprijsplafonds. Verhuurders riskeren naheffing van de maximale huurprijs, boetes tot €21.750 per overtreding (Wet aanpak woonfraude) en gedwongen ontruiming via de rechter. Huurders kunnen ontruiming effectief blokkeren en aanspraak maken op Huurteam-ondersteuning.
Airbnb-achtige verhuur in Amsterdam vereist een toeristenvergunning (OTV) en registratie bij de gemeente; overtreding leidt tot sluiting van de woning, hoge boetes en mogelijke intrekking van de leegstandsverklaring.