Różnica między wynajmem wakacyjnym a najmem mieszkalnym w Amsterdamie
W Amsterdamie wynajem wakacyjny nie podlega prawu najmu przestrzeni mieszkalnej (art. 7:201 BW) i nie oferuje ochrony najemczej. Jest przeznaczony do krótkoterminowego użytku rekreacyjnego, a nie do długoterminowego pobytu. Wielu wynajmujących w mieście próbuje w ten sposób obejść surowe przepisy najmu mieszkalnego, zwłaszcza w popularnych dzielnicach takich jak Jordaan i De Pijp.
Prawna granica specyficzna dla Amsterdamu
Jeśli zamieszkanie w Amsterdamie trwa dłużej niż kilka miesięcy lub służy jako miejsce głównego pobytu, kwalifikuje się jako chroniona przestrzeń mieszkalna (HR 15 kwietnia 2014, ECLI:NL:HR:2014:123). Sądy badają intencję i rzeczywiste użytkowanie: faktury, rejestracja w GBA pod tym adresem, obecność osobistych mebli oraz lokalne usługi komunalne są kluczowymi wskaźnikami. Gmina Amsterdam stosuje ponadto surowe zasady poprzez Huisvestingsverordening, zgodnie z którymi wynajem wakacyjny może wynosić maksymalnie 30 nocy rocznie bez zezwolenia.
Konsekwencje przekroczenia w Amsterdamie
Nieprawidłowa umowa wynajmu wakacyjnego w Amsterdamie staje się z mocą wsteczną najmem mieszkalnym, włącznie z ochroną przed wypowiedzeniem i standardowymi limitami cenowymi czynszu. Wynajmujący ryzykują naliczenie maksymalnej ceny czynszu, kary do 21 750 € za każde naruszenie (Wet aanpak woonfraude) oraz przymusową eksmisję za pośrednictwem sądu. Najemcy mogą skutecznie zablokować eksmisję i ubiegać się o wsparcie Huurteam.
Wynajem typu Airbnb w Amsterdamie wymaga zezwolenia turystycznego (OTV) i rejestracji w gminie; naruszenie prowadzi do zamknięcia nieruchomości, wysokich kar i możliwego cofnięcia deklaracji pustostanu.